ಪಕ್ಕಿವಾಹನ ದಯಸಿಂದು ನೀ ಎನ್ನ
ಚಿಕ್ಕ ಮನತುರಗವನ್ನು ನೀನೆ ತಿದ್ದೊ ಪ
ಕತ್ತಲೆಯೊಳು ಬಲು ಕಾಲಕಳದೆಯಾಗಿ
ಮತ್ತೆ ಬೆಳಕು ಕಂಡು ಬೆದರುತಿದೆ
ಕತ್ತಲಂಜಿಕೆ ತೋರಿ ಬೆಳಕಿನ ರುಚಿಯನು
ಇತ್ತು ಕುಶಲಗತಿ ಕಲಿಸಯ್ಯ 1
ಹಿಂದಕ್ಕೆ ತಿರಗದೆ ತಾನಾಗಿ ಬ್ಯಾಗನೆ
ಮುಂದಕೆ ನಡೆದು ಪರರ ಬೆಳಸುಗಳ
ಒಂದನ್ನ ಬಯಸದೆ ಪದ್ಧತಿ ಬಿಡದಂತೆ
ಒಂದಾಗಿ ಗಮ್ಯಸ್ಥಾನವ ಸೇರಿಸಯ್ಯ 2
ವಿಧಿನಿಷೇಧಗಳೆಂಬ ಗಿಲಕಿಯ ದನಿಗೈಸಿ
ಹೆದರಿಸೊ ಸನ್ಯಾಯ ಕಶದಿಂದಲೀ
ಮುದದಿ ಭಕುತಿ ಗುಣವ ಕೊರಳು ಕಟ್ಟಿ ಬಿಗಿದು
ಪದುಮಾಕ್ಷ ನಿನ್ನ ಪಾದವ ಸ್ತುತಿಸಯ್ಯ 3
ಉತ್ತಮ ಗುಣವುಳ್ಳ ವಾಜಿಯಿದನೆ ಮಾಡಿ
ವಸ್ತು ಎನ್ನದು ಮಾತ್ರವೆಂದೆನಿಸಿ
ಚಿತ್ತಕೆ ಬಂದಂತೆ ಇದಿರಾರು ನೀ ನಿತ್ಯ
ಹತ್ತಿ ಹರಿಸುವನು ಸನ್ಮತವೆನಗೆ 4
ಲೇಸಾದಾ ಹಯಗಳೊಳು ನೀನೆವೆ ಜಗದೊಳು
ಲೇಸು ಮಾಡಿದೆಯೆಂಬ ವಾರ್ತಿ ಕೇಳಿ
ವಾಸುದೇವವಿಠಲ ನಿನಗೆ ಬಿನ್ನೈಸಿದೆ
ದಾಸನ ಮಾತು ಲಾಲಿಸೆ ಕಾಯೋ ಸರ್ವೇಶ5

ಶ್ರೀನಿವಾಸನೆ ನಿನ್ನ | ವರ್ಣಿಸಲು ಅಳವೇ
ಮಾನನಿಧಿ ಗುಣಪೂರ್ಣ | ನಿನ್ನಂಘ್ರಿ ಭಜಿಪರ
ಬನ್ನ ಪ.
ವೈನತೇಯನ ವರೂಥ ನಾನಾ
ಹಾರ ಪದಕದಿ ಮೆರೆವ ಸುಂದರ
ಕಾಮಪೂರ್ಣ ಮುಖಾರವಿಂದನ
ನೀ ಮನದಿ ತೋರುತ್ತ ಪೊರೆಯೊ ಅ.ಪ.
ಶೇಷಪರ್ವತವಾಸ | ಭಕ್ತರನು ಸಲಹೋ
ಈ ಕ್ಷಿತಿತ್ರಯಕೀಶ
ಪೋಷಿಸುವೋ ಭಕ್ತರವಾಸಿ ನಿನ್ನದೊ ಶ್ರೀಶ ಲಕ್ಷ್ಮೀನಿವಾಸ
ದೋಷದೂರನೆ ಎನ್ನ ಅವಗುಣ
ದೋಷಗಳನೆಣಿಸದಲೆ ಸಲಹೊ
ಶೇಷವರ ಪರ್ಯಂಕಶಯನ ವಿ-
ಭೀಷಣ ಪ್ರಿಯ ಭೀಷ್ಮವರದ1
ಮಾಘ ಸಪ್ತಮಿ ಕುಂಭ | ಸಂಕ್ರಮಣ ದಿವ್ಯ
ಯೋಗ ಶುಕ್ಲದಿ ಎಂಬ | ಸ್ಥಿರವಾರದಲ್ಲಿ
ಆಗ ರಥದಲ್ಲಿ ಬಿಂಬ | ಭಕುತರಿಗೆ ಕಾಂಬ
ಜಾಗು ಮಾಡದೆ ಸೂರ್ಯಮಂಡಲ
ಬೇಗ ಬಿಗಿದಿಹ ಸಪ್ತ ಹಯಗಳ
ಬಾಗಿ ಭಜಿಸಲು ಭಕ್ತವರ್ಗವು ನೀ
ಜಗದಿ ಮೆರೆಯುತ್ತ ಪೊರೆದೆ 2
ವಿೂನನಾಗಿ ಮತ್ತೆ ವೇದವನೆ | ತಂದು
ಆ ನಳಿನಭವಗಿತ್ತೆ ಅಲ್ಲಿಂದ ಸುರರಿಗೆ
ಪ್ರಾಣದಾನವನಿತ್ತೆ ಮೇದಿನಿಯ ಪೊತ್ತೆ
ನಾನೆ ಜಗಕೆಂಬ ದಾನವನ ಕೊಂದು
ದಾನ ಬೇಡಿ ಭೂಮಿ ಅಳೆದು
ಮಾನಿನಿ ಶಿರ ತರಿದು ಸೀತಾ
ಮಾನಿನಿಗೆ ಅಂಬುಧಿಯ ಬಿಗಿದೆ 3
ಮಾನಿನಿಯರಿಗೆ ಕಾಣದೆ | ಬೆಣ್ಣೆಯನು ಕದ್ದು
ಮಾನವೆಲ್ಲವ ಕಳೆದೆ ಅಲ್ಲಿಂದ ಮುಂದೆ
ಮಾನವ ಬಿಟ್ಟು ನಿಂದೆ
ಏನ ಹೇಳಲಿ ಹಯವನೇರಿ
ದಾನವರ ಸಂಹರಿಸಿ ಮೆರೆದೆ
ನಾನಾ ರೂಪ ನಾಟಕಧರ
ನೀನೀ ಪರ್ವತದಲಿ ನಿಂದಿಹೆ 4
ದೇಹವ್ಯಾಪ್ತಕ ನೀನೆ | ದೇಹಗಳ ಕೊಟ್ಟು
ಮೋಹಗೊಳಿಸುವ ನೀನೆ
ದೇಹಸ್ಥನಾಗಿ ತೋರುವ ಬಿಂಬ ನೀನೆ | ಜೀವಾಕಾರನೆ
ಈ ಹದನ ಎನಗಿನ್ನು ತಿಳಿಯದೊ
ಮೋಹ ಹರಿಸಿ ಸುಜ್ಞಾನ ನೀಡೊ
ಸ್ನೇಹ ಗೋಪಾಲಕೃಷ್ಣವಿಠ್ಠಲ
ಶ್ರೀ ಹರಿಯೆ ಹೃದಯದಲಿ ನಿಲಿಸೊ 5