ಕನಕದಾಸರು
ಕನಕಾ ನಿನ್ನ ಕೆಣಕಿ ನಾನು ತಿಣಕಲಾರೆನೊ ಕ್ಷಣಕು ಕ್ಷಣಕು ತಿಣಿಕಿ ತಿಣಿಕಿ ದಣಕೊಲಾರೆನೊಅಡಿಗಡಿಗೊಗೆದ ಮುಂಡಿಗೆಯನು ಒಡಿಯಲಾರೆನೊಒಡೆಯಲು ದುಡುಕಿ ದುಡುಕಿ ದಣಿವನು ತಡಕೊಲಾರೆನೊ 1
ಒಡೆಯ ದೇವನೆಂದಟ್ಟಿದ ಕುನಕವ ಮುಟ್ಟಿಲಾರೆನೋ ಮಡಿಯ ದೇವರೆಂದೊದಗಿಸಿದುರಗನ ಬಳಿಯ ಸಾರೆನೋ
ಪಾತ್ರೆಯ ಒಳ ಮೈಯ್ಯ ಮಾತ್ರ ತೊಳೆದುದು ತಿಳಿಯಲಾರೆನೋಗೋತ್ರವ ಕೇಳಿ ಸುಸೂತ್ರದೊಳುತ್ತರ ಪಡೆಯಲಾರೆನೋ 2
ಅದಕೊ ಇದಕೊ ಯಾವುದಕೊ ನಾ ಕೆದಕಲಾರೆನೊಗದುಗಿನ ವೀರನಾರಾಣನ ಮರೆಯಲಾರೆನೊ 3

ಕರವ ಕರವ ಮುಗಿದು ಹೇಳಿದೆ ಹರಿಯ ಭಕ್ತರ ಸಿರಿಯ ದ್ವಾರಕೆ ದೊರೆಗೆ ಎರಗುವೆನೆಂದಳು ಶ್ರೀ ಹರಿಗೆ ಎರಗುವೆನೆಂದಳು ಪ.
ಇಂದು ಸುಕೃತ ಬಹಳ ಬಂದುಒದಗಿತೆಂದನು ರಾಯ ಬಂದು ಒದಗಿತೆಂದನು 1
ಅಂದಮಾತು ಕೇಳಿ ಆನಂದ ಪೂರ್ಣನಾದನು ರಾಯಬಂದ ಜನರು ವೃಂದಾರಕರೆಂದು ಬಂದ ಕೃಷ್ಣ ಎಂದನು ಈಗ ಬಂದ ಸ್ವಾಮಿ ಎಂದನು 2
ಎಷ್ಟು ಯಜ್ಞವು ಎಷ್ಟು ದಾನವು ಎಷ್ಟು ಜಪ ತಪ ಹೋಮವುಮತ್ತೆ ಎಷ್ಟು ತೀರ್ಥಯಾತ್ರೆ ಫಲಿಸಿತು ಕೃಷ್ಣ ಬಂದನೆಂದು ಈಗ ಕೃಷ್ಣ ಮನೆಗೆ ಬಂದನು 3
ಧಿಟ್ಟೆರೈವರು ಕೃಷ್ಣನಂಘ್ರಿಯ ಮುಟ್ಟಿ ಮನದಲ್ಲಿಟ್ಟರುಕೃಷ್ಣ ಮನೆಗೆ ಬಂದನೆಂದುಎಷ್ಟು ಹರುಷ ಬಟ್ಟರು ಅವರು 4
ಏಳು ಜನ್ಮದ ಸುಕೃತದಿಂದ ಈ ವೇಳೆ ಒದಗಿತೆಂದನು ರಾಯ ಕೇಳ ರುಕ್ಮಿಣಿ ಭಾವೆ ಬಂದದ್ದು ಹೇಳಲ್ವಶವೆಎಂದನುರಾಯ ಹೇಳಲ್ವಶವೆ ಎಂದನು 5
ಪಾದ ಕಾಣದೆ ನಿಲ್ಲಲಾರೆವೆಂದರುಕ್ಷಣ ನಿಲ್ಲಲಾರೆವೆಂದರು ಚಲ್ವ ರಂಗನ ಬದಿಲೆ ಬಂದು ನಿಲ್ವೆವೀಗ ಎಂದನು ರಾಯ 6
ಏಸು ಜನ್ಮದ ಸುಕೃತದಿಂದ ರಾಮೇಶಬಂದನೆಂದನು ಸರ್ವೇಶ ಬಂದನೆಂದನು ವಾಸುದೇವರ ಪಾದಕಾಂಬುವೆ ಈ ಸಮಯದೊಳು ಎಂದನುರಾಯ 7

ಕರುಣ ವಂದಿರೆ ಸಾಕಿನ್ನು ಪ.
ಕರುಣ ವಂದಿರೆ ಸಾಕು ಸಿರಿಯರಸನೆ ನಾನಾ
ಪರಿಯೊಳನ್ಯರ ಬೇಡಿ ತಿರುಗಲಾರೆನು ಕೃಷ್ಣ ಅ.ಪ.
ಪರಮಾಣು ತ್ರುಟಿಲವ ನಿಮಿಷ ಮಾತ್ರ ಯುಗ
ಗುರು ಪ್ರಾಣ ಒಳನಾಡಿ ಮುಹೂರ್ತ ಪ್ರಹರ
ಮಾಸ ಋತ್ವಯನ ವ-
ತ್ಸರಯುಗ ಮಾನವೆಂಬ ಉಪಾದಿಗ
ಳಿರಿಸಿ ಭೋಗಗಳನುಂಬ ಮಹಾಕಾಲ
ಧುರವಹ ತಾನೆಯೆಂಬಾ ಧೀರತೆಯಿಂದ
ಲಿರುವಿ ಲೋಕದಲಿ ತುಂಬಾ
ಪಾದ ಪದ್ಮ 1
ತೃಣತರು ಕ್ರಿಮಿಪಕ್ಷಿ ಪಶುನರ ದೇವಕ್ಕ
ಳೆಣಿಕಿಯಿಲ್ಲದ ದಿತಿಜಾರಿ ಜೀವರನೆಲ್ಲ
ಕುಣಿಸುವ ಬೊಂಬೆಯಂದದಲಾಡಿಸುತ ಲೇಶ
ದಣಿವಿಲ್ಲದೆ ಭಕ್ತ ಜನರಿಗೆ ಸುಖಸಾರ
ಉಣಿಸಿ ಮದಾಂಧರ ಹಣಿದು ಹಣಿದು ಕುಟ್ಟಿ
ಒಣಗಿಸಿ ಬಿಸುಟು ತಿನ್ನುವತ್ತಿದುವಿ
ಮೇಲಣ ದುರ್ಗಪತಿಗಳನು ಮನ್ನಣೆಯಿಂದ
ತಣಿಸಿ ಕಾಪಾಡುವನು ನೀನಹುದೆಂದು
ಮಣಿದು ಬೇಡುವೆ ನಿನ್ನ ಮುರಹರ ಸಲಹಿನ್ನು 2
ಮಾಧವ ಮಂಗಲದಾಯಕ ತವ ಪದ್ಮ
ಪಾದ ಸೇವೆಯ ಮಾಡುವಲ್ಲಿಗೆ ಜಾಹ್ನವಿ
ಗೋದಾವರಿ ತುಂಗ ಕಾವೇರಿ ಕಲುಷಾವ
ನೋದದಿ ಕೃಷ್ಣ ಸರಸ್ವತಿ ಗೋಮತಿ
ವೇದವತಿ ಮೊದಲಾದ ನದಿಗಳೆಲ್ಲ
ಸಾದರದಲಿ ಸೇರುತ ಬಂದಿಹರೆಂಬ
ಗಾಧವಚನ ನಂಬುತ ನಿಂದಿಹೆನು ಕ್ಷೀ
ರೋದಧಿ ಗೃಹನಿರತ ಸಾಕಿದೆ ಮುಂದಿ-
ನ್ಹಾದಿ ತೋರಿಸು ಸ್ವರತ
ಶ್ರೀದ ವೆಂಕಟರಾಜ ಸೇವಕನಾನೆಂದು 3

ಕರುಣದಿ ಕಾಯೋ ಗೋವಿಂದಾ ಯಂವ
ದುರಿತಗಳಿಂದ ನೀನೀಗೊ ಮುಕುಂದ ಪ
ಹರಿಸೇವೆ ಮಾಡುತ್ತ ಬಂದೆ ಮುಂದೆ
ಚಿರ ಸಾಯುಜ್ಯವನ್ನು ನೀಡೋ ಶರಣಂದೆ ಅ.ಪ.
ಲಕ್ಷಯೆಂಬತನಾಲ್ಕು ಜನ್ಮಯೆತ್ತಿ
ಭಕ್ಷಿಸಿ ಬಂದೆನು ಕೋಟಿ ದುಃಖಗಳಾ 1
ಸಾಕ್ಷಿಯಾಗಿರುವಂಥ ಜೀವಾತ್ಮನನು
ಲಕ್ಷಕೆ ತಂದೆ ಮನುಜ ಜನ್ಮದಲೀ 2
ಪಾಪ ಪುಣ್ಯಕೆ ಕರ್ತೃವಾಗಿ ಭವದಿ
ಕೂಪದಿ ನಿಂದೆನು ಬೋಕ್ತøವು ಆಗೀ 3
ಪಾಪವ ಕ್ಷಮಿಸೋ ಸರ್ವಾತ್ಮಯಂನ
ತಾಪವ ನೀಗುತ್ತ ಜನ್ಮ ಪರಿಪರಿಸೋ4
ಜನ್ಮ ತಾಳಲಾರೆ ಹರಿಯೇ ತಾಳಿ
ಜನ್ಮದಿ ಹರಿಪಾದ ನಾ ಬಿಡಲಾರೆ 5
ಸನ್ನುತವರ ದೂರ್ವಾಪುರದ ನಂಮ
ಚನ್ನಕೇಶವನೇ ಭಕ್ತಿಯನು ನೀ ಕೊಡೆಲೋ6

ಕರುಣಾಳುವೈ ನಿಂನ ಭಜನೆಯೊಂದೇ ಸಾಕು
ಭರದಲಿ ಪಾಪಿಯ ಶುದ್ಧ ಮಾಡಲಿಲೇ ಪ
ಅಜಮಿಳ ಜನ್ಮದಿ ಘೋರ ಪಾಪವ ಗೈದು
ಭಜನೆ ಮಾಡಲು ತನುನೀಗು ಕಾಲದಲೀ
ಭಜಕರ ಲೋಲನೆ ಹೀನನಿಗೊಲಿದು ನೀ
ಕುಜನನ ಪರೆದು ಮೋಕ್ಷವನಿತ್ತೆ ಹರಿಯೇ1
ದುರುಳ ವಾಲ್ಮೀಕನು ಹೀನ ಕೃತ್ಯವಗೈದು
ಸುರಮುನಿಯಾಜÉ್ಞಯಿಂ ನಾಮವಭಜಿಸೇ
ದುರಳನ ಸರಸದ ಭಕ್ತಿಗೆ ವಲಿಯುತ
ಪರಮ ಙÁ್ಞನವನು ನೀ ನಿತ್ತೆ ಶ್ರೀಹರಿಯೆ 2
ತರಳ ದಾಸರುಕೂಡಿ ಹರಿ ನಿಂನ ಸ್ತುತಿಸಲು
ನಿರುತ ಭಕ್ತರಿಗೆ ನೀನೊಲಿದೆ ಶ್ರೀಕಾಂತಾ
ಪರಮ ಆದರದಿಂದ ಹರಿಯಂನ ಮನವನ್ನು
ಪರಿ ಶುದ್ಧಮಾಡಿ ದೀನನ ಸೇರೋ ಹರಿಯೇ 3
ರಂಗನ ಮಹಿಮೆಯ ನುಡಿಯಲಾರೆನು ನಾನು
ಅಂಗಜ ಪಿತನಾದ ದಶರೂಪಧರನ
ನಿತ್ಯ ದೂರ್ವಾಪುರದಿನಿತ್ತುಮಂಗಳ ಪದವೀವ ಚೆನ್ನಕೇಶವನೆ 4

ಕರುಣಿಸಯ್ಯಾ ಕಂಜಜನಯ್ಯಾ | ಕರ್ಣರಹಿತ ಶಯ್ಯಾ ಕನಕಾದ್ರಿರಾಯಾ ಪ
ಕರಿವರದನೆ ನಿನ್ನ ಚರಣ ನಂಬಿದೆ ಎನ್ನಪರಿಪಾಲಿಸುವದು ಪರಮ ಕೃಪಾಳೊ ಅ.ಪ.
ಕೋಟಲೆ ಸಂಸಾರವೆಂಬೊ | ನೀಟು ಶರಧಿಯನ್ನುದಾಟಲಾರೆನೊ ನಾನೂ | ಇದೇನೊ ||ನಾಟಕಾಧಾರ ನಿನ್ನ | ನಂಬಿದಾ ಮೇಲೆ ಎನ್ನಬೂಟಕನೆನಸುವರೇ | ಮುರಾರೇ ||ಹಾಟಕಾಂಬರ ಧರ ಹರಿಯೇ ಕೇಳ್ವುದಿನ್ನು | ಕೋಟಿ ವ್ಯಾಳೆಗೆ ಭಕ್ತ ಕೋಟಿಯೊಳಗಿಟ್ಟು ಎನ್ನ | ನೀಟು ಮಾರ್ಗವ ತೋರಿ ಪಾಟುಪಡಿಪ ಯಮಕಾಟ ಕಳೆದು ದಿವ್ಯ ನೋಟದಿ ನೋಡು 1
ಕಂಸಾರಿ ಮುರಾರಿ2
ಇಂದಿರೆ ಜನನಿ ಗೋ-ವಿಂದ ಇನ್ನೊಬ್ಬರಿಲ್ಲ | ನೀ ಬಲ್ಲೆಲ್ಲಾ ||ಸುಂದರ ವಿಗ್ರಹನೆ | ಸುಗುಣ ಸಾಕಾರ ಶುಭಸಾಂದ್ರಾ ಭಕುತ ವತ್ಸಲ | ಗೋಪಾಲಾ ||ಎಂದೆಂದಿಗೆ ಎನ್ನಿಂದ ಅಗಲದೆ ಮುಕುಂದ ಮುನಿ ವೃಂದವಂದಿತ ಚರಣನೇ | ಸಿಂಧುಶಯನ ಶಿರಿ ಮೋಹನ ವಿಠಲ ಬಾ ಲೇಂದು ವದನ ಸುಗುಣ ಸಾಂದ್ರಾ ಉಪೇಂದ್ರಾ 3

ಕರುಣಿಸಲಾರೆಯಾ ಇನ್ನಷ್ಟು ನೀ ಸಿರಿಪತಿಯಾ ಪ
ಕರುಣಿಸಲಾರೆಯಾ ಕರುಣಾಕರನೆಂಬೊಬಿರುದನುಳಿಸಿಕೊಳ್ಳಲಾರೆಯಾ ನೀನರಿಯಾ ಅ.ಪ.
ಬುವಿಯೊಳು ನಿನ್ನ ದಯವಿರದಿರೆ ಕಣಲವಸಹ ಸರಿಯದಯ್ಯಾಭವದೊಳು ದೇವ ನಿನ್ನ ಕೃಪೆಯಾಗಲುಜವದೊಳೀಗಿನ ಸುಖ ಸ್ರವಿಸಿ ಪೋಗುವದಯ್ಯಾ 1
ಈಗೆಲ್ಲ ನಿನ್ನದಯೆದಿಂದೀ ಬಾಳ್ವೆಸಾಗಿದೆ ಬಲ್ಲೆನಯ್ಯಾಹೋಗಿಸಿ ಸಂಸಾರ ಬೇಗುದಿಯನು ನೀನುಬೇಗ ನಿನ್ನ ಧ್ಯಾನಭೋಗವ ನೀಡಯ್ಯಾ 2
ತುಷ್ಟಿಹೊಂದಲು ನೀ ಜೀಯಾ ಕಷ್ಟದ ಪರಿಯಾನಷ್ಟಮಾಡಲು ಅರಿಯಾಸೃಷ್ಟಿಯ ಜೀವಿಗದೃಷ್ಟ ಎಷ್ಟೆಷ್ಟೆಂಬಸ್ಪಷ್ಟ ಸಂಕಲ್ಪವ ಬದಲಿಸಲರಿಯಾ 3
ಎಲ್ಲವು ನಿನ್ನಧಿವಲ್ಲವೇ ಹರಿಯೇಸಲ್ಲದ ಅನುಮಾನಖುಲ್ಲ ದೈವವ ತಿರುವ ಬಲ್ಲೆಯಲ್ಲವೇ ನೀನುಬಲ್ಲೇಕೆ ಮನವನು ಕಲ್ಲು ಮಾಡಿದೆಯಾ 4
ಶರಣೆಂಬ ಜನ ಕೈಯ್ಯಾ ಎಂದೂ ಬಿಡದೆಪೊರೆಯುವೆ ಎಂಬರಯ್ಯಾಧರೆಯೊಳು ಗದುಗಿನ ವೀರನಾರಾಯಣಮರೆಯದೆ ಸಲಹಯ್ಯಾ ಕೇಳ್ವೆನ್ನ ಮೊರೆಯಾ 5

ಕರುಣಿಸೆನ್ನೊಳು ದೀನಬಂಧು ಪ.
ಕರುಣಿಸೆನ್ನೊಳಿರುವ ಸಕಲದುರಿತಜಾತ ರೋಗಗಳನು
ಪರಿಹರಿಸಿ ಪಾದಾರವಿಂದ ಸಿರದೊಳಿರಿಸಿ ಸಲಹು ಬೇಗ ಅ.ಪ.
ಮೂರು ವಿಧದಲಿ ಸುತ್ತಿಕೊಂಡ ಘೋರ ತಾಪದಿ
ಸೂರೆಗೊಳುವ ಗಹನ ಸಂಸಾರ ಕೂಪದಲ್ಲಿ ಬಿದ್ದು
ಚೀರುತಿಹೆನು ಚಿತ್ತದಲ್ಲಿ ತಾರೊ ತರಳಗೊಲಿದ ದೇವ 1
ಆದಿ ಭೌತಿಕಾದೇಹಜನಿತಾಗಾಧ ಮೋಹ ತಾ
ಬಾಧೆ ಸಹಿಸಲಾರೆ ಮುನಿಸಮಾಧಿಗಮ್ಯ ನಿನ್ನ ಮರವ
ವೇಧೆ ವದಗಿ ಬರುವ ಮೊದಲೆ ಮಾಧವನೆ ಮದೀಯನೆಂದು 2
ಮಂದನಾದೆನು ಮಮತೆಯಿಂದ ಕುಂದಿಹೋದೆನು
ಮುಂದುಗಾಣವಂದ ಕಾಣದಿಂದು ನಿನ್ನ ಬೇಡಿಕೊಂಬೆ
ಇಂದಿರೇಶ ವೆಂಕಟೇಶ ಎಂದು ನಿನ್ನ ಪದವ ಕಾಂಬೆ 3

ಕರುಣೆ ತೋರೋ ಕಣ್ಣ ತೆರೆದು
ಗುರುವು ನೀನೆ ಗತಿಯು ನೀನೆ ಪ
ತ್ವರದಿ ಜಪವ ಪೂರ್ಣ ಮಾಡಿ
ಕರವ ಶಿರದಲಿಡುತ ಅ.ಪ.
ಸಿರಿಯ ವರನ ಪರಮ ಭಕುತ
ಸಿರಿದಮಣಿಗಳಲ್ಲಿ ನೀನು
ಹಿರಿಯ ಅಹುದೊ ಜಗದ ಗುರುವೆ
ಪರಮ ಕರುಣಾಕರನೆ ದೇವ 1
ಹರಿಯ ಆಜ್ಞದಂತೆ ನೀನು
ಸರುವ ಪ್ರಾಣಿಗಳಲಿ ನಿಂದು
ಹಿರಿದು ಜಪವನಾಚರಿಸಿ ಅವರು
ಅರಿಯದಂತೆ ನಿರುತ ಪೊರೆವೆ 2
ಶರಧಿ ಮಥನದಿಂದ ಬಂದ
ಗರಳನಂದು ಭುವನಗಳನು
ಉರುಹುತಿರಲು ಹರಿಯ ಮನವ
ಅರಿತು ನೀನು ಭರದಿ ಕುಡಿದೆ 3
ಪೊಗಳಲವೆ ನಿನ್ನ ಮಹಿಮೆ
ಸುಗುಣಮಣಿ ಭಾರತಿಯ ಪತಿಯೆ
ಅಗಜೆಯರಸನನ್ನು ಪೆತ್ತ
ನಗಧರನ ಪ್ರೀತಿ ಪಾತ್ರ 4
ಅಜನಪದಕೆ ಅರುಹನಾದೆ
ದ್ವಿಜ ಫಣೀಶಾದಿಗಳ ಗುರುವೆ
ಭಜನೆಗೈವೆನೆಂತು ನಿನ್ನ
ತ್ರಿಜಗವಂದ್ಯ ತ್ರಿಜಗಪೂಜ್ಯ 5
ತ್ರೇತೆಯಲಿ ಅಂಜನಿಯಳ
ಪೂತ ಗರ್ಭದಿಂದ ಬಂದು
ಪೋತನಾದ ರವಿಜನನ್ನು
ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಸಲಹಿದೆಯ್ಯ 6
ಅಂದು ಕಪಿಯ ವೃಂದವೆಲ್ಲ
ಬಂದು ಶರಿಧಿ ತಟದಿ ನಿಂದು
ಮುಂದೆ ದಾರಿ ಕಾಣದಿರಲು
ಸಿಂಧುವನ್ನು ದಾಟಿ ಬಂದೆ 7
ಮಂಗಳಾಂಗಿ ಸೀತೆಯನ್ನು
ಕಂಗಳಿಂದ ನೋಡಿ ಹಿಗ್ಗಿ
ಅಂಗನೆಯ ಪಾದಕೆರಗಿ
ಉಂಗುರವನಿತ್ತ ಧೀರ 8
ಫಲವ ಸವಿವ ನೆವದಿ ನೀನು
ನಲಿದು ವನವ ಮುರಿದು ತುಳಿದೆ
ಕಲಹಕಿಳಿದು ಬಂದ ಅಕ್ಷನ
ಬಲಿಯಹಾಕಿ ಕುಣಿಯುತಿರ್ದೆ9
ಕುಲಿಶಧರನ ಗೆಲಿದ ವೀರ
ಜಲಜಭವನ ಶರವ ಬಿಡಲು
ಛಲದಿ ನೀನು ಅದನು ತಡೆದು
ಮಲೆತು ನಿಂತ ಮಹಿಮಯುತನೆ 10
ವನಜಭವ ನಾಮನ ಕೇಳಿ
ಕನಲಿ ಬಂದಾ ಶರಕೆ ಸಿಲುಕಿ
ದನುಜ ಸಭೆಗೆ ಬಿಜಯಮಾಡಿ
ಅನುವ ತಿಳಿದು ಬಂದ ದೇವ 11
ರಕ್ಕಸನ ಲೆಕ್ಕಿಸದೆ
ಧಿಕ್ಕರಿಸಿ ಮಾತನಾಡಿ
ಪಕ್ಕಿರಥನ ಬಲುಮೆಯನ್ನು
ಹೆಕ್ಕಳಿಸಿ ನೀ ಪೊಗಳಿ ನಿಂದೆ 12
ಉಕ್ಕಿ ಬಂದ ರೋಷದಿಂದ
ರಕ್ಕಸನು ಚರರ ಕರೆದು
ಇಕ್ಕಿರಿವನ ಬಾಲಕುರಿಯ
ತಕ್ಕ ಶಿಕ್ಷೆ ಮಾಡಿರೆನಲು 13
ಸುಟ್ಟಬಾಲ ನೆಗಹಿಕೊಂಡು
ದಿಟ್ಟ ನೀನು ಪುರವನೆಲ್ಲ
ಅಟ್ಟಹಾಸದಿಂದ ಮೆರೆದೆ 14
ಶರಧಿ ಹಾರಿ ಬಂದು
ಸತ್ಯಸಂಧ ರಾಮಗೆರಗಿ
ಇತ್ತು ಚೂಡಾಮಣಿಯನವನಾ
ಚಿತ್ತ ಹರುಷಗೈದ ಧೀರ 15
ಹರಿಯು ತನ್ನ ಬೆರಳಿನಲ್ಲಿ
ಗಿರಿಯನೆತ್ತಿ ನಿಂತನೆಂದು
ಸರುವ ಗಿರಿಗಳನ್ನು ನೆಗಹಿ
ಶರಧಿಗೊಡ್ಡಿ ಸೇತುಗೈದೆ 16
ಸುರರಿಗಮೃತವಿತ್ತನೆಂದು
ಅರಸಿ ಸಂಜಿವನವ ನೀನು
ಭರದಿ ತಂದು ಒರಗಿ ಬಿದ್ದ
ಹರಿಯ ವೃಂದಕೆರೆದು ಮೆರೆದೆ 17
ಮಂದರಾದ್ರಿಯನ್ನು ಒಡೆಯ
ಅಂದು ಬೆನ್ನಲಿ ಪೊತ್ತು ನಿಂದು
ಸಿಂಧುವನ್ನು ಗೆಲಿದನೆಂದು
ಬಂದೆ ಹಾರಿ ಲಂಕಪುರಿಗೆ 18
ಧರಣಿಧವಗೆ ನೆರಳಿನಂತೆ
ಕಾಲ ಚರಿಸಿ ನೀನು
ಅರಸಿನಂತೆ ಬಂಟನೆಂಬ
ಕರೆಯವಾರ್ತೆ ಖರೆಯಗೈದೆ 19
ಕಾಲನೇಮಿ ಯತಿಯ ರೂಪ
ಜಾಲದಿಂದ ವೇಳೆ ಕಳೆಯೆ
ಶೀಲವಂತ ಅವನ ಸೀಳಿ
ಬಾಲದಿಂದ ನಗವ ತಂದೆ 20
ವ್ಯಾಸಮುನಿಯ ಯಂತ್ರದಲ್ಲಿ
ವಾಸವೆಂದು ತೂರಿಕೊಳುತ
ದಾಸ ಜನರ ಆಸೆಗಳನು
ಬೇಸರಾದೆ ನೀ ಸಲಿಸುವೆ 21
ನೀನು ಒಲಿಯೆ ರಾಮನೊಲಿವ
ನೀನು ಮುನಿಯೆ ರಾಮ ಮುನಿವ
ನಾನು ನಿನಗೆ ಅನ್ಯನಲ್ಲ
ಸೂನುವಲ್ಲೇ ತಿಳಿದು ನೋಡೊ 22
ನಿನ್ನ ನಂಬಿ ಸರಮೆಯರಸ
ಪನ್ನಗಾರಿರಥನ ಒಲುಮೆ-
ಯನ್ನು ಪಡೆದು ಹರುಷವಾಂತು
ಧನ್ಯನಾದ ಧರೆಯೆ ಮೇಲೆ 23
ನಿನ್ನ ಜರೆದ ಅವನ ಅಣ್ಣ
ತನ್ನ ಬಂಧು ದೇಶ ಕೋಶ-
ವನ್ನು ನೀಗಿಕೊಂಡು ಕೊನೆಗೆ
ಮಣ್ಣುಗೂಡಿ ಪೋದನಯ್ಯ 24
ದಂತಿಪುರದ ದೊರೆಯೆ ಮಡದಿ
ಕುಂತಿದೇವಿ ಕುವರನಾಗಿ
ಕಂತುಪಿತನ ಮತವ ತಿಳಿದು
ನಿಂತು ಖಳರ ಸದೆದ ಶೂರ 25
ಏಕಚಕ್ರ ನಗರದಲ್ಲಿ
ಶೋಕ ಪಡುತಲಿರ್ದ ಜನರ
ಕಾಕು ಬಕನ
ಏಕಮುಷ್ಠಿಯಿಂದ ಕೊಂದೆ 26
ಕೀಚಕಾರಿ ನಿನ್ನ ಮಹಿಮೆ
ಯೋಚನೆಗೆ ನಿಲುಕದಯ್ಯ
ಯಾಚಿಸೂತಿ ದೀನನಾಗಿ
ಮಾಚದಂತೆ ಸಲಹೊ ಸ್ವಾಮಿ 27
ಜರೆಯ ಸುತನ ಗರುವ ಮುರಿದು
ಭರದಿ ಅವನ ತನುವ ಸೀಳಿ
ಧರಣಿಧವರ ಸೆರೆಯ ಬಿಡಿಸಿ
ಪರಮ ಹರುಷಗರೆದ ಧೀರ 28
ದುರುಳ ದುಶ್ಶಾಸನನ ಅಂದು
ಧುರದಿ ಕೆಡಹಿ ಉರವ ಬಗೆದು
ತಿರೆಯ ಹೊರೆಯ ಹರಿಸಿದಂಥ
ಸರುವ ಪುಣ್ಯ ಹರಿಗೆ ಇತ್ತೆ 29
ಮಲ್ಲಯುದ್ಧದಲ್ಲಿ ನೀನು
ಖುಲ್ಲ ದುರ್ಯೋಧನನ ತೊಡೆಗ
ಸುರರು ನೋಡಿ
ಫುಲ್ಲ ಮಳೆಯಗರೆದರಾಗ 30
ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತ ಕೃಷ್ಣ ನಿನ್ನ
ಇಷ್ಟದೈವವೆಂದು ಅವನ
ನಿಷ್ಠೆಯಿಂದ ಭಜಿಸಿ ಇಳೆಯ
ಶಿಷ್ಟ ಜನರ ಕಷ್ಟ ಕಳೆದೆ 31
ಖಲರು ನಿನ್ನ ಬಲುಮೆ ನೋಡಿ
ಗೆಲುವು ತಮಗೆ ಆಗದೆಂದು
ಕಲಿಯುಗದಿ ವಿಪ್ರರಾಗಿ
ಇಳೆಯ ಧವನ ಹಳಿಯುತಿರಲು 32
ಜಡಜನೇತ್ರ ನಿನ್ನ ಕರೆದು
ಅಡಗಿಸಿವರವಾದವೆನಲು
ನಡುವೆ ಮನೆಯು ಎಂಬ ದ್ವಿಜನ
ಮಡದಿ ಗರ್ಭದಿಂದ ಬಂದೆ 33
ಯತಿಯು ನೀನೆಂದೆನಿಸಿಕೊಂಡು
ಚ್ಯುತಿ ರಹಿತ ಪ್ರೇಕ್ಷರಿಂದ
ಶ್ರುತಿಪುರಾಣ ವೇದಮಂತ್ರ
ತತಿಗಳನು ಪಠಣಗೈದೆ 34
ಹರಿಯೆ ಹರನು ಹರನೆ ಹರಿಯೆಂ-
ದುರುಳ ಖಳರ
ಕರೆದು ಕರೆದು ಜರೆದು ಭರದಿ
ಹರಿಯೆ ಶರಣೆಂದರುಹಿ ಮೆರೆದೆ 35
ಮಾಯ ಮತವ ಧಿಕ್ಕರಿಸಿ
ನ್ಯಾಯ ಶಾಸ್ತ್ರವನ್ನು ರಚಿಸಿ
ಕಾಯಭವನ ಪಿತನ ಹಳಿದ
ನಾಯಿಗಳನು ಬಡಿದು ನಿಂದೆ 36
ಕೃತಕಭಾಷ್ಯ ರಚಿಸಿದಂಥ
ದಿತಿಜರನ್ನಾನತರ ಮಾಡಿ
ಗತಿಯ ತೋರಿ ಜನಕೆ ಸತ್ಯಾ-
ವತಿಯ ಸುತನ ಒಲುಮೆ ಪಡೆದೆ 37
ಮಧ್ವಮತವ ಉದ್ಧರಿಸಿ
ಶುದ್ಧವಾದ ಬುದ್ಧಿಗಲಿಸಿ
ಹದ್ದುವಾಹನ ಮುದ್ದುಕೃಷ್ಣನ
ಶ್ರದ್ಧೆಯಿಂದ ಬದ್ಧಗೈದೆ 38
ಅಷ್ಟಮಠವ ರಚನೆ ಮಾಡಿ
ಶಿಷ್ಟಜನರ ಬಾಧೆ ಕಳದೆ
ತುಷ್ಟರಾದ ದ್ವಿಜರು ನಿನ್ನ
ಎಷ್ಟು ಪೊಗಳಿ ತೀರದಯ್ಯ 39
ದಾನಧರ್ಮವ ಮಾಡಲಿಲ್ಲ
ಜ್ಞಾನಮಾರ್ಗ ಹಿಡಿಯಲಿಲ್ಲ
ದೀನತನದ ಭವಣೆಯಿಂದ
ನಾನು ಮರುಗಿ ಬಂದೆನೀಗ 40
ವಚನ ಮಾರ್ಗದಲ್ಲಿ ನಿನ್ನ
ಪ್ರಚನೆ ಮಾಳ್ಪೆ ಕೇಳೊ ದೇವ
ರಚಿಸಲಾರೆ ನಿಯಮಗಳನು
ಉಚಿತ ತೋರಿದಂತೆ ಮಾಡೊ 41
ನಾರಸಿಂಹ ರಾಮಕೃಷ್ಣ
ನಾರಿ ಸತ್ಯವತಿಯ ಮಗನ
ಮೂರುತಿಗಳ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ
ಸೇರಿ ಭಜಿಪ ಭಾವಿ ಬ್ರಹ್ಮ 42
ವಾಯು ಹನುಮ ಭೀಮ ಮಧ್ವ
ರಾಯ ನಿನ್ನ ನಂಬಿ ಬಂದೆ
ಮಾಯ ಪಾಶದಿಂದ ಬಿಡಿಸಿ
ಕೃಪಣ ಬಂಧು 43
ಜನುಮ ಜನುಮದಲ್ಲಿ ನೀನೆ
ಎನಗಿ ಜನನಿ ಜನಕನಾಗಿ
ಕನಸು ಮನಸುನಲ್ಲಿ ನಿನ್ನ
ನೆನೆಸುವಂತೆ ಮತಿಯ ನೀಡೊ 44
ತುಂಗಭದ್ರ ತೀರ ವಾಸ
ಭಂಗಬಾಳನು ಹೊರೆಯಲಾರೆ
ಮಂಗಳಾಂಗ ಕಳುಹೊ ಎನ್ನ
ರಂಗಈಶವಿಠಲ ಪುರಿಗೆ 45

ಕರೆತಾರಬಾರದೇನೇ ರಂಗಯ್ಯನ
ಬರಲಾರೆನೆಂದರೂ ಕರವಮುಗಿದಾದರೂ ಪ
ಸರಸಿಜನಾಭನ ಅರವಿಂದಚರಣಕೆ
ಎರಗಿ ಎರಗಿ ಮತ್ತೆ ಕರುಣಿಸೆಂದಾದರೂ ಅ.ಪ
ನೆನೆದು ಪೂಜಿಸುವರ ಮನೆಗೆ ಬರುವೆಯೆಂದು
ಮುನಿಜನ ಪೇಳ್ದುದು ಸಟೆಯಹುದೇನೋ
ಜನನಿಯು ಜನಕನ ಅನುಜನಗ್ರಜನ
ಘನತರ ಬಂಧುವು ನೀನೆಂದುಸುರಿ 1
ನಂದನಕಂದ ಗೋವಿಂದನ ಪಾದಾರ
ವಿಂದವ ಕಾಣದೆ ಜೀವಿಸಲರಿಯೆ
ಎಂದು ಪೇಳುತ ಮುಚುಕುಂದಗೆ ವಂದಿಸು
ಮಂದಹಾಸದಿ ಬರುವ ಮಾಂಗಿರಿರಂಗ 2

ಕರೆದಾಗ ಬಳಿಸಂದು ನಿಲ್ಲಬಾರದೆ
ಶರಣಾರ್ಥಿನಾನೆಂಬುದರಿವಾಗದೆ ರಂಗ ಪ
ಕರುಣಾಳು ನೀನೆಂದು ನೆರೆನಂಬಿದೆ ಅ.ಪ
ಶಿಲೆಯಾದ ಪತ್ನಿಯು ಪೊರೆಯೆಂದಳೆ ಆ
ಬಲುಪಾಪಿ ಅಜಮಿಳನು ಬಾರೆಂದನೆ
ಖಗ ಕೇಳ್ದನೇ 1
ನೆರೆ ದಾನಧರ್ಮಗಳ ಕುಡಲಾರೆನೋ
ವರ ಯಾಗಯೋಗಗಳ ಕೊಡಲಾರೆನೋ ಮಾಂ
ಗಿರಿರಂಗ ಭಜನೆಯ ಬಿಡಲಾರೆನೋ 2

ಕಷ್ಟಪಡಲಾರೆನೋ ಸೃಷ್ಟೀಶ ಶ್ರೀಶಾ
ದುಷ್ಟದಮನ ದೀನವತ್ಸಲ ನಾರಾಯಣ ಪ
ಒಡಲು ಕ್ಷಣಗಳು
ಬಿಡದೆ ಬಾಧಿಸೆ ನಿನ್ನ ಅಡಿಯಕಾಣಿಸದಿವೆ
ಕೆಡಿಪ ದುರಾಶೆಯ ಸುಡುತಲಿ ನೂಕು
ದುಡುಕುವ ಮನವಂ ಸಡಲಿಸಬೇಕು
ಕಡುಮುದದಿಂದಲಿ ಕಾಯುತ ಸಾಕು
ಪರಾಕು 1
ಲೋಕಿಗರೊಳು ನಾನನೇಕದುಶ್ಚರ್ಯೆಯ ವಿ-
ವೇಕವಿಲ್ಲದೆ ಮಾಡಿ ಕಾಕುಮನುಜನಾದೆ
ಘೂಕದ ಪರಿಯೀ ಭವಸಂಸಾರ
ನಾಕವಾದರೂ ಬಹು ನಿಸ್ಸಾರ
ಜೋಕೆಯೊಳಿದಬಿಟ್ಟು ಒಟ್ಟು ಬಂದನೆ ತೋರಾ
ಶೋಕಸಾಗರವಾ ಶೋಷಿಪಶೂರ 2
ಇಷ್ಟ ಮೂರುತಿ ನಿನ್ನ ನಿಷ್ಠೆಯಿಂ ಕಾಣುವೆ
ಎಷ್ಟು ಮೊರೆಯಿಟ್ಟರೂ ದೃಷ್ಟಿಸದಿರುವೇ
ಅಷ್ಟಮದಗಳನಿತಿಷ್ಟೂ ನಿಲ್ಲವೋ
ಭ್ರಷ್ಟಗುಣಗಳ ನಿಷ್ಠುರಗೈವುದೋ
ವಿಷ್ಣು ಶ್ರೇಷ್ಠಪದ ಕೊಟ್ಟು ಕರುಣಿಸೋ
ಕೃಷ್ಣ ಕೃಪಾಳು ಹೆಜ್ಜಾಜೀಶಾ 3

ಕಾಣದೆ ನಿಲ್ಲಲಾರೆ, ಕಮನೀಯ ಮೂರುತಿಯಪ್ರಾಣೇಶನ ತೋರೆ ಗಿಣಿಯೆ ಪ
ಮಾಣಿಕ್ಯ ಪದಕವ ಮನ್ನಿಸಿ ನಿನಗೀವೆಜಾಣೆ ಕೃಷ್ಣನ ತೋರೆ ಗಿಣಿಯೆ ಅ.ಪ.
ಮಕರಕುಂಡಲಧರನ ಮಕರಧ್ವಜನ ಪಿತನಮಕುಟ ಭೂಷಣನ ತೋರೆ ಗಿಣಿಯೆಮಕರಾಕ್ಷ ಸಂಹರನ ಮಕರಾರಿ ರಕ್ಷಕನಮಕರ ಶಿಕ್ಷಕನ ತೋರೆ ಗಿಣಿಯೆ 1
ಇಂದು ರವಿಲೋಚನನಇಂದು ನೀ ಕರೆತಾರೆ ಗಿಣಿಯೆಇಂದುಶೇಖರನುತನ ಇಂದಿರೆಯರಸನತಂದು ತೋರೆ ಮುದ್ದುಗಿಣಿಯೆ2
ಒಂದು ನಿಮಿಷವೊಂದು ಯುಗವಾಗಿ ತೋರಿತೆಸೌಂದರ್ಯನ ತೋರೆ ಗಿಣಿಯೆಮಂದಮಾರುತ ಸೋಕೆ ಮರುಳುಗೊಂಡೆನೆ ಎನ್ನಮಂದಿರಕೆ ಕರೆತಾರೆ ಗಿಣಿಯೆ 3
ಕಾಯಜನ ಬಾಣದಲಿ ಕಾಯವೆಲ್ಲವು ಬಹಳಘಾಯವಾಯಿತು ನೋಡೆ ಗಿಣಿಯೆಮಾಯೆಗಳ ಮಾಡದೆ ಮಮತೆಯಿಂದಲಿ ಎನ್ನನಾಯಕನ ಕರೆತಾರೆ ಗಿಣಿಯೆ 4
ಪಂಕಜೋದ್ಭವ ಪಿತನ ಪಂಕಜನಯನನಪಂಕಜನಾಭನ ತೋರೆ ಗಿಣಿಯೆಪಂಕಜಾಕ್ಷ ಸಿರಿಕೃಷ್ಣನ ಪದಪದ್ಮಶಂಕೆಯಿಲ್ಲದೆ ತೋರೆ ಗಿಣಿಯೆ 5

ಕಾಯಬೇಕೆನ್ನ ಕೇಶವನೇ ಬಂದು
ಪಾಯವನರಿಯೆನು ಹರಿಯೇ ಮಾಧವನೇ ಪ
ಭವಸಾಗರವÀ ದಾಟಿ ಬಂದೇ ಇನ್ನು
ಭವವನ್ನು ಬಂಬಿದೆ ಹರಿಯೇ ಶರಣೆಂದೆ ಅ.ಪ.
ಜವನ ಬಾಧೆಗೆ ಅಂಜಿ ಬಂದೇ
ಭವರೋಗ ವ್ಯೆದ್ಯನೇ ರಕ್ಷಿಸೋ ತಂದೇ 1
ಯೋನಿಗೆ ಬರಲಾರೆ ಹರಿಯೇ ಬಂದು
ಮೌನದಿ ವೇಳೆಯನನ್ಯರೊಳ್ತಳೆಯೇ 2
ಜನ್ಮವ ಕಳದೆನು ಬರಿದೇ
ಗಾನಲೋಲನೆ ಎನ್ನ ರಕ್ಷಿಸೋ ತಂದೇ 3

ಕಾಯಬೇಕೆನ್ನ ನೀ ಸದ್ಗುರು ರನ್ನಾ
ಕಾಯೋ ನಂಬಿದೆ ನಾನು ಪ
ಮರಹು ಮುನಿಯನು ಸೇರಿದೇ
ನಾ ನನ್ನೊಳಗ ಅರವಪಥಜರಿದೇ
ಕರುಣಾ ಸಾಗರ ನೆಂದು
ಮೊರೆಯ ಹೊಕ್ಕೆನುಬಂದು
ತರಣೋಪಾಯವೆನ್ನೊಳು ಸಾರಿ
ಉದಾರೀ ದಯ ಬೀರಿ 1
ಆರರಿಗಳ ಕಾಟದೀ ಅವರಾಕೂಡೀ
ಮೀರಲಾರೆನೋ ನಾನು
ಶ್ರೀರಮಣನ ದಯದೊಲವಾ
ನಿಶ್ಚಲವಾ ಕಳವಳವಾಗಳವಾ 2
ಮೀರಿದ ತೂರ್ಯಾಗಾರವ ಸುಖದಿಂದಲಿ
ಸಾರುವಂದದಿ ಮತಿ
ಬೀರೊ ಶ್ರೀಮಹಿಪತಿ
ತಾರಿಸೋ ಕೊಟ್ಟು ನಿನ್ನೆಚ್ಚರವೆ
ಘನ ಬೆರುವೆ ನಿಜದರುವೇ ಸುರತರುವೆ ಗುರುವೆ 3